Jacht op Foley’s beul is begonnen

De onthoofding van de Amerikaanse journalist James Foley trilt nog na. In het geheugen is gegrift de Yezidi-afgevaardigde die in het Irakese parlement de wereld te hulp vroeg. De begrafenisstoet op de A2 is het beeld van de MH17 dat wellicht het meest beklijft.

Oorlog is overal. Er is veel emotie op de tv. Maar zijn het de schokkende beelden of de slachtoffers die ons raken? Intussen is de jacht op Foley’s beul ingezet. Doen de Amerikaans-Europese sancties tegen Rusland alweer een maand hun werk. Bombarderen Egyptische vliegtuigen islamisten in Libiё.

Eng zijn de oorlogen. Eng zijn de misdaden, de bombardementen, de martelingen, de executies op straat. Eng is het agentenleger in een democratisch land. Eng zijn zoveel beelden. Enger nog vind ik het ontbreken van een beetje samenhangend beleid. De Koude Oorlog is voorbij, de tegengestelde belangen zijn er niet minder om. Ik mis consistentie. We doen maar wat.

Zelfs meen ik in Nederland enige sympathie te bespeuren voor de eisen van de Russische president Poetin inzake Oekraïne. Het bedrijfsleven begint alweer te pruttelen over de sancties. Ook krijg ik de indruk dat Merkel Poetin een end tegemoet wil komen. Ach, het zal politiek van een hogere orde zijn, getuigen van diepgaande inzichten. Maar ik kan er met mijn pet niet bij.