Jesse Klaver mist voor open doel

Tom-Jan Meeus, politiek commentator van het NRC Handelsblad, is niet de eerste de beste journalist. Zijn column Haagse invloeden wordt vaak geciteerd. Ook de nieuws- en opinierubrieken van televisie en radio weten zijn menig te waarderen. Dus moet het wel waar zijn als hij schrijft dat de PvdA vorig jaar open stond voor een fusie met GroenLinks.

Toenmalig fractieleider, Bram van Ojik was bereid die mogelijkheid te onderzoeken. Zijn opvolger Jesse Klaver voelde daar echter niet voor. Klaver gokt erop dat GroenLinks zijn linkse tegenvoeter volgend jaar overtroeft bij de Tweede Kamerverkiezingen.

Aldus Tom-Jan Meeus. De kans dat de pas 30-jarige fractieleider van GroenLinks met een klinkende overwinning zijn gelijk haalt, is trouwens niet gering. Ook in Duitsland en Belgiё zitten de Groenen in de lift, terwijl de sociaaldemocraten overal in Europa door de diepste dalen gaan.

Bovendien verdient de PvdA geen mededogen. Politiek leider Diederik Samsom zou niet anders hebben gehandeld hebben. Zo weigerde hij na zijn verkiezingstriomf in 2012 nog de SP serieus te nemen zoals zijn voorgangers steeds weer D66 aan een touwtje hielden.

Vaak gaat het goed. Immers, het gaat om de macht, om het nù. “Onderhandelen vanuit een positie van kracht”, schrijft het Handboek van de politicus, les 1, voor. Daarna ziet diezelfde politicus wel weer. Maar dat is les 2.

Waarmee Jesse Klaver bewijst niet meer dan een gewone politicus in wording te zijn, een politicus zoals er dertien in een dozijn gaan. Erger nog, hij begaat een vreselijke fout, een blunder, misser van de eerste orde. Want niets heeft dit land zo nodig als een radicale hervorming van het partijenbestel. Een fusie tussen GroenLinks en de PvdA had een eerste stap kunnen zijn.