Massaal stromen Britten toe
Massaal stroomden de Britten in Londen toe om koning Charles III te begroeten. Het verdriet om het verlies van de 96-jarige koningin Elizabeth II was er niet minder om. Zeventig jaar had Charles’ moeder de Britse troon bezet. Daarbij kon ze alleen maar toezien hoe een wereldimperium verschrompelde tot iets als een Gemenebest. En nog lijkt de teloorgang van het Verenigd Koninkrijk niet gestopt. Met name de Schotten zoeken de uitgang. Ook Wales is geen zekerheid.
De afgelopen dagen zijn de monarchieduiders niet aan te slepen. “De koning is dood. Leve de koning”. Het zal! Voor de toekomst van het Verenigd Koninkrijk doet het er niet toe. Voorlopig heeft de Britse premier Lizz Truss de touwtjes van haar land in handen.
De koning is wel een symbool. Misschien kan koning Charles III ertoe bijdragen dat de Schotland deel van het Verenigd Koninkrijk blijft. Een verbindende rol spelen. De Schotse nationalisten op andere gedachten brengen, overtuigen is aan de Britse regering, aan de politiek.
Probleem is alleen dat diezelfde Britse regering zichzelf in de voeten geschoten heeft. De Brexit leidde in elk geval niet tot de bergen goud. Integendeel, het Verenigd Koninkrijk deelt mee in de economische malaise.
De koning mag het staatshoofd zijn. Hij is niet de leider van het land. Is geen machtsfactor van belang.