May blijft. Voorlopig tenminste
Theresa May blijft premier van het Verenigd Koninkrijk. Maar o, wat een drama. Want in wat voor politieke chaos heeft ze haar land niet gestort? Ook in de Brexit-onderhandelingen staat het nu op achterstand. Dat krijg je als je gokt. Dan kun je verliezen, en niet zo’n beetje ook.
Toch heeft de premier en leider van de Conservatieve partij verklaard aan te blijven. “Immers het land heeft stabiliteit nodig”, verdedigde zij haar besluit. Dat kan ze ook zeggen want de Conservatieven vormen met 318 van de 650 Lagerhuiszetels tegen 261 voor Labour nog altijd veruit de grootste fractie.
Maar stabiel? Zo is ze voor een meerderheid afhankelijk van de Noord-Ierse Democratic Unionist Party (DUP). Bovendien, samenwerking is nooit voor niets. Ook de rechts-conservatieve DUP van wijlen ex-premier ds. Paisley heeft zo haar eisen.
Dat de Conservatieven zich nog enigszins kunnen handhaven, hebben zij dan weer te danken aan de Schotten. Liefst 14 zetels veroverden zij op de Schotse nationalisten, de SNP.
Dus nee, stabiliteit is wel het laatste woord dat de neutrale waarnemer te binnenschiet als hij de Britse verkiezingsuitslag onder ogen krijgt. Want Theresa May kan wel willen aanblijven, in haar partij worden de messen al geslepen. En de geschiedenis leert dat haar mogelijke belagers ook bereid zijn die messen te gebruiken.
Onhoudbaar lijkt de positie van de Britse premier, met name met het oog op de Brexit-onderhandelingen. Hoofdargument voor het uitschrijven van de verkiezingen was meer stabiliteit. Daarbij rekenden de Conservatieven op een catastrofe voor Labour die onder leiding staat van de ook in eigen kring impopulaire Jeremy Corbyn. Bovendien stonden de socialisten er in alle peilingen slecht voor.
Het tegendeel gebeurde. De Labourleider deed het goed tijdens de verkiezingscampagne, terwijl May vooral blunderde. Zo slaagde hij erin de jongeren te enthousiasmeren, de jongeren die tijdens het Brexitreferendum massaal waren thuisgebleven.
En nu moet een danig verzwakte Britse premier de zo belangrijke onderhandelingen met de Europese Unie tot een goed einde brengen. Het is dat de EU er niet verstandig aan zal doen om de opponent het vel over de oren te halen, ook al omdat ook Labour in meerderheid voor de Brexit is.
Hoe het zij, om de onderhandelingen tot een bevredigend einde te brengen, zijn op z’n minst vereist, strategisch inzicht, de bereidheid om met de tegenpartij mee te denken, concessies te doen in de wetenschap dat het volk achter je staat.
In tijden van nood kan de mens boven zichzelf uitrijzen, maar tot nu toe heeft de Britse premier er in elk geval geen blijk van gegeven over de vereiste capaciteiten te beschikken.