Met Ebola ligt het een tikje anders

Over twee weken, op dinsdag 4 november, mogen de Amerikanen weer naar de stembus voor de zogeheten Midtermverkiezingen. Als de voortekenen niet bedriegen, veroveren de Republikeinen de meerderheid in zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat. Nate Silver’s site, Five Thirty Eight geeft hen in elk geval 63,7 procent kans, tegen 36,3 voor de Democraten. Zo’n groot verschil is nog niet eerder gemeten.

Wie had dat gedacht na de eclatante overwinningen van president Barack Obama in 2008 en 2012? Overwinningen waarvan ook zijn partij profiteerde. De analyses en bijbehorende conclusies waren eensluidend: President Barack Obama heeft een nieuw electoraat aangeboord. Met name in Afro- en Latijns-Amerikaanse kringen was de steun voor de eerste zwarte president van de Verenigde Staten groot. Kortom, het pleit is beslecht. Als de Republikeinen met hun aarsconservatieve achterban hun koers niet verleggen, is de kans nihil dat zij er dit decennium nog aan te pas komen.

Nu moet gezegd, de Republikeinen hebben er alles aan gedaan om de voorspelling waar te maken. Hun njet is spreekwoordelijk. Waar het maar kan, maken zij de president het regeren onmogelijk. En het moet gezegd, het politieke systeem biedt hen die kans ruimschoots.

Lange tijd bleef de president populair. Toen keerde het politieke tij. Of het nu gaat om Irak, Afghanistan, Syriё, Libiё, de economie, Poetin of IS, werkelijk alles zit tegen. Breekt er ook nog eens paniek uit, om Ebola. In de Amerikaanse politiek is het een gegeven dat het volk in tijden van oorlog als één man achter de president staat. Daarmee hebben zelfs de meest geharnaste vijanden van Obama rekening te houden. Maar met Ebola ligt het een tikje anders. Misschien drinbgt zich daarom de gedachte op dat Republikeinen en de gevreesde ziekte onder één hoedje spelen.