Misschien geeft het geen pas

Je zal maar dictator zijn, en zoals alle dictators het volk bezweren dat alleen bij jou het land in veilige handen is. Dat alleen jij kan zorgen voor de mooiste overwinningen, een bloeiende economie en treinen die op tijd rijden. Om opnieuw de mededeling te krijgen dat onverlaten een aanslag plaats hebben gepleegd, dit keer op de luchthaven van Istanboel, Atatürk.

Misschien is het wel not done om met de vinger naar de Turkse president Recep Tayyip Erdogan te wijzen op een moment dat het land in de diepste rouw gedompeld is.  Geeft het geen pas te verwijzen naar diens Koerdenpolitiek, de steun aan de Islamitische Staat, het opsluiten van journalisten, advocaten, van iedereen eigenlijk die kritiek heeft, en al helemaal niet naar de moeizame relatie met de Europese Unie, betreffende de vluchtelingenproblematiek.

Ongetwijfeld zou Turkije ook zonder een president als Recep Tayyep Erdogan het doelwit van terroristen zijn. Toch zou je het land een ander soort leider toewensen, al is het maar omdat de dictator die in staat is van zijn fouten te leren, nog geboren moet worden.