Misschien is het niet het moment
De koning was stemmig gekleed, droeg een zwarte das. Hij klonk oprecht. Net als de altijd blijmoedige premier Mark Rutte toonde hij zich enorm onder de indruk, zeer betrokken bij de impact van de ramp met de MH17.
De toespraak ging over intens gedeeld verdriet. Een litteken dat blijft. Een pijn die door de Nederlandse ziel snijdt.
Misschien is het niet het moment. Maar zo lang is het niet geleden dat koning Willem-Alexander en koningin Maxima het bierglas hieven met president Poetin. De koning liet er in februari geen misverstand over bestaan. Hij moest en zou naar de Winterspelen Sotsji gaan om de sporters bij te staan. Ook de premier was zeer aanwezig hoewel collega’s het verstandiger hadden gevonden om het feestje van Poetin te laten voor wat het was. Alles, was al eerder gebleken, deed de Nederlandse regering om de vriendschappelijke contacten met Rusland te onderstrepen.
Het is tekenend voor het Nederlandse politieke klimaat. Buitenlandse zaken onderging een ware metamorfose. De economie heeft de politiek verdreven. Ambassades zijn nu opgetuigde handelsposten. Ondernemers maken de dienst uit. Handelsbetrekkingen zijn alles. Geen vingertje wordt meer geheven. Willem-Alexander is daarbij het uithangbord. Hij mag de koopman-koning zijn, met Maxima aan zijn zijde.
Het resultaat valt sommigen toch wat tegen. De populariteit van het koninklijk paar mag in eigen land geen grenzen kennen, voor het overige kost het vooral een smak geld. Het kabinet en de koning zijn niet schuldig aan het neerschieten van de MH17. Zij hebben er wel degelijk toe bijgedragen dat de Russische president Vladimir Poetin meent in Oekraïne zijn gang te kunnen gaan.
Zeker, makkelijk is de afweging tussen politiek en economische belangen in de internationale politiek niet. Minister Timmermans is een meester in het tonen van zijn emoties. Of hij daarmee de juiste signalen oppikt, c.q. uitzendt, is een tweede.
2 reacties
TSR
Zo.
TSR
Dat is inderdaad zoals de Koning op dit moment overkomt, zeer spijtig, bij Koningin Beatrix had ik meer het idee dat ze ook echt een moreel kompas was voor de samenleving. Koning Willem-Alexander lijkt meer een trekpop voor de economische belangen.