Misschien is Poetin echt bang

De verovering van De Krim was een shock. Groene mannetjes bezetten het schiereiland, en de wereld wist dat het Rusland menens was. Dat bleek al helemaal toen het gerommel in Oost-Oekraїne begon. Een vliegtuig is neergeschoten. Het zoveelste akkoord is gesloten en het wil er maar niet rustig worden. Een oorlog is aan de gang.

Maar de tijd dendert door. Ander nieuws verdient de aandacht. In Groningen staan de aardbevingen bovenaan de agenda. Woedend is het land op de Feyenoord-hooligans. Griekenland moet en zal zijn schulden betalen. IS blijft dood en verderf zaaien. Een akkoord met Iran lijkt binnen handbereik.

Ook na het akkoord van Minsk gaat het vechten door. Russen en separatisten zijn veel te sterk voor het Oekraїense leger. En nog altijd is er begrip voor het optreden van Poetin. “Want kijk eens, hoever het Westen is opgerukt”.

Misschien is het trouwens waar. Mogelijk is Poetin echt bang. Verbergt hij zijn angst achter stoere mannenpraat. Gaat het hem niet om botte veroveringszucht of landjepik, maar vreest hij dat, als hij even niet oplet, ideeёn als democratie, vrijheid, onafhankelijke rechtsstaat toch weer de overhand krijgen.

Ach, hoe vaak gebeurt het niet. De ergste conflicten ontstaan als gevolg van misrekeningen, ongelukjes, tunnelvisies. Is Poetin bang voor niets. Ziet hij spoken. Immers, wat de Russische president blijkbaar niet weet, is dat in het Westen steeds meer burgers wel zo’n beetje klaar zijn met de democratie.