Misschien speelt verleden toch

Dat noemen ze nu politiek. De gemeenteraad van Amsterdam spaart kool en geit, zwicht niet, zwicht toch voor de protesten. Houdt de internationale politiek op afstand. Er komt geen stedenband met Tel Aviv. Tijdelijk tenminste. Misschien voorgoed.

Dus mag burgemeester Van der Laan als voorstander van de stedenband naar Israёl gaan om zijn collega uit te leggen dat Amsterdam tegen racisme en apartheid is. Hij wil daarom samen zoeken naar een vorm van samenwerking waarbij ook de Palestijnse stad Ramallah betrokken is. Wie weet, volgt er toch een stedenband.

Amsterdam. Drieёnzeventig jaar geleden zijn er 100.000 Joden opgepakt om naar de gaskamers te worden vervoerd. Joden die na de oorlog zo hartelijk opgevangen zijn. O jee, de oorlog. Misplaatst schuldgevoel. Is geen argument.

Misschien speelde het verleden toch dóór bij de besluitvorming. Immers, aanvankelijk was het gemeentebestuur voor de stedenband. Protesten volgden. Waarop de PvdA haar standpunt bijstelde. Eerst was de eens zo machtige partij vóór, toen tegen. Nu houdt ze alle opties open en hoopt dat de burgemeester met een mooie oplossing thuiskomt.

“Wij willen in de gemeenteraad geen internationale politiek bedrijven”, verdedigde fractievoorzitter Marjolein Moorman gisteren de opstelling van haar partij in het NRC Handelsblad. Ze zal het menen. Maar als de discussie over een stedenband, hetzij samenwerking, hetzij iets anders met de stad Tel Aviv geen internationale politiek is. Wat is het dan wel?