Natuurlijk is er een oplossing
In angstige spanning wacht de wereld op wat komen gaat. Wanneer start het grote grondoffensief van Israël? vragen de verslaggevers aan elkaar als zij horen over binnenrollende tanks en acties van Israëlische eenheden op Gaza’s grondgebied. Maar steeds duidelijk wordt dat een groot offensief op de lange baan is geschoven.
De Verenigde Staten zou de Israëlische premier, Benjamin Netanyahu, met klem een grootschalig grondoffensief hebben afgeraden. Begrijpelijk misschien, al is het maar omdat de Amerikanen zo hun ervaringen hebben in Irak en Afghanistan. Bovendien is het grote offensief precies wat de Palestijnse organisatie Hamas wil. “Laat ze maar komen. Onze strijders, de sluipschutters en iedereen die een geweer of mes vast kan houden, lusten de Joden rauw. granaten en kogels hebben we meer dan genoeg. Palestijnse burgers mogen massaal sterven. Maar met elke dode burger neemt de sympathie voor de martelaren toe. Wij houden dat maanden vol”.Zo ongeveer zal de winnende theorie in de leidende Hamaskringen zijn uitgedacht, in de wetenschap dat Iran en andere antiwesterse groeperingen als Hezbollah, IS, Islamitische Jihad klaar staan om Hamas bij te staan op een manier die de Verenigde Staten beslist niet wil.
Dat allemaal zal in Israëlische kringen allemaal ook zijn bedacht. Maar kort na de aanval van 7 oktober waren zij vermoedelijk niet in staat tot rationele besluiten. Vijfenzeventig jaar heeft Israël oorlog gevoerd. Talloze aanslagen heeft het land doorstaan. Maar nooit was er een zo gewelddadige aanval op Joden. We zullen Hamas vernietigen. We nemen wraak voor de moord op meer dan 1000 Israëlische en niet-Israëlische burgers”, bereidde de minister van defensie Galant de wereld al meermalen voor op een grondoffensief.
Driehonderdvijftigduizend Israëlische soldaten staan klaar. De VS maant tot voorzichtigheid. De EU is verdeeld, roept Israël op tot de instelling van humanitaire corridors. Wil gevechtspauzes. Alles om het leven van onschuldige Palestijnse burgers te sparen.
De secretaris-generaal van de Verenigde Naties, Guterres, toont begrip voor de Hamasaanval van 7 oktober. Hij verwijst naar het lot van de Palestijnen. Immers, die moesten in 1948 weg uit het land dat zij als het hunne beschouwen, om jarenlang onder vaak erbarmelijke omstandigheden in vluchtelingenkampen te moeten verblijven. Door niemand gewild. Oorlogen en vredesverdragen maakten het er nauwelijks beter op. Opgesloten zitten ongeveer drie miljoen Palestijnen nu op de westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Israël is de vijand, de dief, de bezetter en ondedrukker.
Vijfenzeventig jaar uitzichtloosheid heeft haar uitwerking op het gemoed van veel Palestijnen niet gemist. Israël ervaart het. Koos voor de harde weg. Steeds rechtser en onverzoenlijker werden de regeringen. Meer invloed kregen ook de extremistische bewegingen waarvan de minister van Veiligheid Ben Gvir maar één exponent is. De wereld herinnert zich de moord op premier Rabinop 4 november 1995, gepleegd door de orthodoxe student Amir.
Intussen zou de zogeheten twee statenoplossing een dode letter zijn. Dat hoeft natuurlijk niet. Honderdduizenden Israëli’s demonstreerden het afgelopen jaar voor democratie, voor vrijheid, voor het recht. Laten zij, zodra dat weer kan, dat blijven doen voor iedereen, voor Joden, christenen, moslims. Vóór Palestijnen ook. Laten zij de Palestijnen uitnodigen om mee te doen.