Nieuwe hoop voor Democraten

Opgelucht haalde progressief Amerika gisteren adem. Heel voorzichtig nog, want niemand wilde zich verslikken, laat staan de huid verkopen voordat de beer geschoten is. Maar wat waren de Democraten blij bij het vernemen van de uitslag van de Senaatsverkiezingen in Alabama.  Hun kansloze kandidaat Doug Jones had de omstreden Republikein Roy Moore nipt verslagen.

Voor de meeste commentatoren was er maar één conclusie mogelijk. President Trump had verloren, en hoe! Immers, de Republikeinen hebben nog maar een meerderheid van twee zetels. Erger voor hen is dat de Democraten zich zullen realiseren dat zij volgend jaar bij de Congresverkiezingen allesbehalve kansloos zijn.

Toegegeven, Moore was een zeer omstreden ultraconservatieve kandidaat, maar daarvan hebben de Republikeinen er meer. Het feit dat hij de steun had van zowel Trump als van de partijtop zegt veel over de manier waarop de Grand Old Party de politiek bedrijft: Meedogenloze oppositie voeren in geval van een Democratische president, de rijken laten profiteren ten koste van de minder gelukkigen en van de schatkist, inspelen op vooroordelen, het opzetten van bevolkingsgroepen tegen elkaar.

Nu al is duidelijk dat president Trump geen partij is voor een meer geslepen opponent als  de Russische president Poetin of diens Chinese collega Xi Jinping. En dan moet de man nog drie jaar.

Best mogelijk dat de Amerikaanse kiezer zich in 2018 toch weer bedenkt. Vooralsnog mag worden aangenomen dat hij zich zo langzamerhand realiseert wat hij zichzelf en de Verenigde Staten van Amerika  heeft aangedaan.