Nóg is Poetin aan de macht
En nóg is Vladimir Poetin (70) president van Rusland. Drieëntwintig jaar alweer. Een dictator die als geen ander de sterke man wil uitbeelden. Die geen tegenspraak duldt. Geen kritiek. Geen oppositie. Voor een moord schrikt hij niet terug. Als voormalig chef van de geheime dienst kent hij het woord vertrouwen niet. Hij geeft het niet. Krijgt het niet. Hij is een dromer ook die van grote wereldrijken houdt en geen middel schuwt om het doel te bereiken. Miljoenen mogen hun levens daarvoor geven. Poetin. Geen twijfel. De strik zit al om zijn nek.Maar het gaat zoals het gaat. Poetins kok, de ex-crimineel Jevgeni Prigozjin, was zeker van zijn zaak. De Russische president zou naar hem luisteren. Immers, hij weet net iets te veel van Poetins geheime zaakjes. En had hij zich met de Wagnergroep niet onmisbaar gemaakt? Had hij Bachmoet niet veroverd na harde strijd? Alleen met hem kon Rusland de speciale operatie nog tot een goed einde brengen.
Nog geen twee dagen duurde Prigozjins opstand. Zonder een schot te lossen staakte de Wagnergroep de mars van Rostov naar Moskou. Het Russische leger maakte zich klaar voor een slag die niet komen zou. President Poetin had het over verraad. Die andere dictator, Aleksander Loekasjenko van Belarus, bemiddelde. En bood Prigozjin een thuis. De Wagnersoldaten konden toetreden tot het Russische leger.
Eind goed, al goed. Maar nee, zo werkt het niet. Ook niet als politieke vrienden tegenover elkaar komen te staan. De oorzaak is helder, Poetins speciale operatie in Oekraïne loopt bepaald niet naar Russische wens.
Wel is het Poetin gelukt zichzelf in de nesten te werken. Zijn landgenoten zullen niet gauw de beelden uit het hoofd kunnen zetten van een scheldende Poetinvriend. Van beelden ook die tonen hoe gemakkelijk Prigozjin het militaire hoofdkwartier in de miljoenenstad Rostov bezette. Hoe de Wagnersoldaten Moskou naderden tot op 200 kilometer. Om zich vervolgens terug te trekken.
Op verraad staat in Rusland de doodstraf. Prigozjin komt ermee weg in het bevriende buurland Belarus. Intussen zal de Russische president zich bezinnen op een uitweg. Misschien dat een paar welgemikte bommen op het Oekraïense regeringscentrum hem een eind op weg zullen helpen.
Niets is uitgesloten. Om zijn huid te redden is Vladimir Poetin tot veel, tot alles bereid. Tegelijk weet hij dat zijn politieke vrienden net mensen zijn. Liever zoeken die hun heil bij een sterke man.