Ook Poetin gaat door zeeën van bloed

Op de dag af 81 jaar geleden, 22 juni 1941, viel het Duitse leger  de communistische Sovjetunie binnen. Operatie Barbarossa was begonnen. Miljoenen doden en vier jaar later was de aanvaller verslagen. Was de Sovjetunie een supermacht met  partijleider, Josef Stalin, de ijzeren tsaar,  als almachtige dictator, vastbesloten om de strijd aan te binden met de Amerikaanse kapitalisten en hun paladijnen. De Koude Oorlog zou nog 45 jaar duren. Stalin was al jaren dood. In 1990 brak de communistische heilstaat. De federale republiek Rusland nam de plaats in.Op 1 januari 2000 was Vladimir Poetin daar, dictator, president. De nieuwe tsaar wordt hij al genoemd.  Hoe het ook zij, de Russische president is een eind op weg om een waardig opvolger van Stalin te worden. Immers, ook hij droomt van een machtig Russisch rijk dat zeeën van bloed en tranen mag kosten. Waar zijn wil is wet.

Vier maanden geleden vielen de Russische strijdkrachten het ‘niet bestaande’ Oekraïne binnen. Bevrijden zouden zij de buren van de Oekraïense  Nazi’s. Bommen en raketten helpen hen daarbij.  Vallen op mensen, huizen, fabrieken, spoorwegemplacementen. Opnieuw ligt de industriestad Charkov onder vuur.

Langzaam maar zeker krijgt het Rusland van Poetin de Donbas in zijn greep. De regio wordt gerussificeerd. De verbinding met het schiereiland De Krim komt tot stand. De laatste vijandelijke bolwerken,  Sjevjerodonetsk en Lysytsjansk worden platgebombardeerd.

Intussen kunnen de Russische treinen hun goederen niet afleveren in de enclave aan de Oostzee, Kaliningrad, de vroegere Duitse stad, Koningsbergen. De EU-lidstaat Litouwen laat ze niet door. Dus moet  de EU-ambassadeur  op het Russische matje in Moskou komen. Rusland is woedend over deze schending van het recht. “Schandalig. Een schending van het recht. Een regelrechte escalatie. Wij zullen op gepaste wijze reageren. Het zal de bevolking van Litouwen berouwen”, dreigde Patroesjev, Ruslands tweede man, het hoofd van de Veiligheidsraad.