Op een moment zijn de leugens op
Een aanslag in zijn Rusland, in Moskou nog wel. Honderdveertig doden vielen in de Crocus City Hall. Vier daders kwamen er niet zonder kleerscheuren van af. Zij werden gepakt en flink mishandeld. De Islamitische Staat eiste de verantwoordelijkheid op. Maar Poetin en zijn oorlogskliek houden vol. Oekraïne is betrokken, is de opdrachtgever, is medeverantwoordelijk. Dus zal de Russische wraak niet lang op zich laten wachten.De Russische samenleving is allang in shock. De moord op oppositieleider Navalny leidde tot een stilzwijgende demonstratie tegen het Russische terreurbewind. Duizenden mensen toonden hun verdriet. Poetin won de presidentsverkiezingen. “Met 87 procent van de stemmen”, wilde de overheid doen geloven. Veel, heel veel Russen wisten heel veel beter.
Neem daarbij de oorlog. In twee jaar zijn in Oekraïne zeker 80.000 Russische soldaten gesneuveld en 240.000 gewond. De speciale militaire actie zou binnen enkele dagen, een week misschien, beslist zijn. Poetin zou de triomfator zijn, op handen worden gedragen door miljoenen trotse Russen.
Ach ja, misschien geloofde de Russische president er zelf in toen hij zijn strijdkrachten de opdracht gaf het buurland binnen te vallen.
En toegegeven, Oekraïne heeft het zwaar. Is moe. De Republikeinen in de Verenigde Staten traineren de beloofde toezeggingen van de Amerikaanse regering. In Europa heeft Rusland best wel sympathisanten. Het Hongarije van Orbán handelt als een bondgenoot.
Al met al heeft Rusland de overhand. De militaire actie is inmiddels een heuse oorlog die Rusland voert met Oekraïne en het Westen dat dat land van wapens en materieel voorziet. De aanslag op de Crocus City Hall kan in elk geval een mooie aanleiding zijn voor een allesvernietigende aanval op Oekraïne, op Kyiv, Charkiv, op Odesa. Om zo het beloofde einde te maken aan wat Poetin een Nazibewind noemt.
Maar om de oorlog te winnen kan ook een dictator van het erge soort niet zonder de steun van een flink deel van het volk. In elk geval moet hij het voordeel van de twijfel krijgen. Van meet af aan heeft het Poetinregime geprobeerd de aanslag te gebruiken. Dat zal het blijven doen. Alleen zijn op een gegeven moment de leugens op. Gaan zelfs Poetinstemmers aarzelen. Willen zij weten waarom waarschuwingen zijn genegeerd. Moet de Russische dictator, leugenaar, moordenaar met de politieke billen bloot. En dat is het moment waarop de grote afrekening komt.