Opdat het land alvast kan wennen

Dus heeft Nederland een voorzitter van de Tweede Kamer die dezelfde Kamer een nepparlement heeft genoemd. Een voorzitter van een partij die groepen burgers uitsluit. Die burgers met een dubbele nationaliteit het kiesrecht wil ontnemen. Die hoofddoekjes wil verbieden. Die de vrijheid van godsdienst en het onderwijs voor moslims niet erkent.

Zeker, de Tweede Kamer heeft drs. M. Bosma van de PVV gekozen. De Tweede Kamer is democratisch tot stand gekomen. De PVV is de grootste partij. Vijfenzeventig stemmen kreeg Bosma. Zijn tegenstander drs. T. van der Lee van PvdA/GroenLinks moest het doen met 66 stemmen. Het resultaat doet recht aan de verkiezingsuitslag.Dat moge zo zijn. Maar in dit land worden bestuurders en politici niet op persoonlijke titel gekozen. Niet direct, door middel van democratische verkiezingen in elk geval. De premier is normaliter de lijsttrekker van de partij die de verkiezingen gewonnen heeft. Maar het is geen vanzelfsprekendheid.

Waarmee gezegd, ook een voorzitter van de Tweede Kamer kan lid van elke partij zijn. Het gaat erom dat diezelfde Kamer de beste vertegenwoordiger kiest. De man of vrouw die niet alleen een vergadering kan leiden, maar die ook  verbindt en het parlement op een goede manier vertegenwoordigt.

Martin Bosma kan zo iemand niet zijn. Hij is jarenlang de slippendrager van het enige partijlid geweest. Hij draagt te veel verleden mee. Is niet eens bereid bepaalde uitingen terug te nemen, in te slikken. Laat staan zijn excuses daarvoor aan te bieden.

Toegegeven, voor Bosma is het geen punt. Wat voor hem geldt, geldt in het kwadraat voor zijn politieke baas, G. Wilders. De leider van de PVV wil premier van alle Nederlanders zijn. Het duurt nog wel een tijdje voordat het zover is. Als het zover al komt. Wel is duidelijk dat de heer Bosma de weg voor hem moet vrijmaken.

Opdat het land alvast kan wennen aan een politiek leider voor wie het verleden niet telt. Een politiek leider die blijkbaar al die jaren allerlei flauwekul rondbazuinde om zijn  kiezers te plezieren. En niets, maar dan ook helemaal niets, erop wijst dat daar enige verandering in komt.