Over een staat die genocide pleegt

Overal in Europa heeft de pro-Palestijnse beweging de wind mee. Steeds meer in het nauw raakt Israёl. Een jaar na de Gaza-oorlog proberen de Palestijnen hun slag te slaan, gesterkt als zij zich voelen door diverse rapporten. Actievoerders hadden er al geen moeite om te spreken van een racistische apartheidsstaat die genocide pleegt.

Tegenstanders van Israёl zijn gemotiveerd, fel, vastbesloten, steeds beter georganiseerd, hebben een doel. Getalsmatig zijn zij ten opzichte van de Joodse gemeenschap ruim in de meerderheid.
Het Zweedse parlement heeft al besloten de staat Palestina te erkennen. Gezien de reacties van meevoelende politici lijkt een boycot onvermijdelijk, zeker als het gaat om Israёlische producten die gerelateerd zijn aan de westelijke Jordaanoever. Een stedenband Amsterdam-Tel Aviv lijkt onhaalbaar.

Verbazingwekkend blijft het. Op de politiek van de regering-Netanyahu valt veel af te dingen. Maar stel, dat de Palestijnen binnen afzienbare tijd hun zin krijgen. Zij hun soevereine staat krijgen, met Oost-Jeruzalem als hoofdstad. Israёl zich volledig terugtrekt achter de grenzen van 1967? De Palestijnse vluchtelingen het recht op terugkeer krijgen?

De vraag is of er in Europa, en dus ook in dit land, voldoende serieus wordt nagedacht.