Poetin heeft louter ellende te bieden

“Om Oekraïne te denazificeren”, was een belangrijk motief voor de Russische president Poetin om op 22 februari het buurland te overvallen. Onzin natuurlijk. Poetin wil maar één ding. De leider zijn van een machtig en gevreesd wereldrijk. Daaraan is alles ondergeschikt.
Wel dacht hij dat Oekraïne een makkelijk slachtoffer zou zijn. Tegen het Russische leger zou de bakermat van Poetins gedroomde rijk niet opgewassen zijn. Zonder slag en stoot hadden zijn groene mannetjes in 2014 De Krim veroverd. Het volk stond achter hem. Hij voelde zich sterk.Maar ach, de werkelijkheid was een andere. De oorlog verliep nauwelijks naar wens. Het Russische leger slaagde er niet in Kyiv te bereiken. Nog in september verloor het de slag om Charkiv. Alleen de Donbas restte. Tienduizenden soldaten verloren het leven. De Oekraïners vochten terug. Het Westen toonde zich solidair.
Inmiddels is de wereld alweer anderhalf jaar verder. Het Russische leger heeft zich ingegraven. Oekraïne is vastbesloten. Nog steeds vallen vele, vele doden.

Poetins goede vriend, Jevgeni Prigozjin, werd het twee maanden geleden te veel. De leider van de Wagnergroep meende twee maanden geleden voldoende steun te hebben voor een aanval op het machtscentrum. Maar ook hij vergiste zich.

Toch moet Poetin geschrokken zijn. Prigozjin had hem verraden. Op de Wagnergroep kon hij niet meer rekenen. Dat gold ook medeoprichter Dmitri Oetkin, een luitenant-kolonel, lid van de geheime dienst. Oetkin zou een bewonderaar van Hitler zijn die de Nazimethoden overbracht op de Wagnerhuurlingen.
Poetin wil Oekraïne denazificeren. Al langer is duidelijk wat de Russische president voor iemand is. Met leugens houdt hij zich overeind. Levens tellen voor hem niet. Voor een moord draait hij de hand niet om. Niets dan ellende heeft hij te bieden.