Poetin woedend op ‘vriend’ Trump

Het moet gezegd,  veel  scheelt het niet.  In elk geval zijn Syriёrs, Russen, Iraniёrs , IS en God weet  hoeveel  Jihad- strijdgroepen een flink eind op weg in hun poging het land Syriё terug de Middeleeuwen in te gooien.  Of de 59 Amerikaanse kruisraketten op een militaire vliegbasis bij Damascus dat hebben voorkomen, moet nog blijken.  Rest de vraag of de kruisrakettenaanval  méér is dan een waarschuwing als reactie op de gifgasaanval op de stad Khan Sheikhoun?

Hoe het zij,  instemmende reacties komen van Amerika’s bondgenoten. Juristen wijzen op het ontbreken van een wettelijke basis voor de kruisrakettenaanval. Woedend is dan weer het Rusland van Poetin dat zich heeft opgeworpen als beschermheer van de belaagde Syrische president Bashar al-Assad. Een Rusland dat in Trumps voorganger zo’n fijne tegenstander had.  De man had prachtige woorden, groot vertrouwen in de mens en idealen over  een betere wereld. Maar  daden? Ho maar!  Ja, daar lust een leider als Poetin wel pap van.

Intussen proberen de bekende commentatoren een standpunt te formuleren. Zij zijn niet per se tegen de aanval. Punt is dat zij het hoofd breken over de motieven van de  Amerikaanse president. “Wat is het doel? Wat beweegt hem? Heeft het iets met Noord-Korea te maken, misschien”?  vraagt Frank Bruni zich in The New York Times af.

Vermoedelijk doet ook Poetin dat.  Wat nou? Keert zijn vriend zich tegen hem? Ze hadden toch afgesproken samen op te trekken in Syriё, in Europa, overal waar het spannend is. Misschien moet hij maar eens bommetje gooien op een NAVO-land of weer eens een vliegtuig neerschieten dat zich te vèr richting Russische grens gewaagd heeft. Om Donald een lesje echte mannenpolitiek te leren.