Poetins dromen blijven dromen

Het is alweer elf maanden geleden dat Russische troepen het buurland Oekraïne binnenvielen. Logisch, want president Poetin droomt ervan de leider te zijn van een groot rijk. Een tsaar wil hij wel zijn. Ook Stalin staat voor hem model.  Helaas voor Poetin, voelen de 40 miljoen Oekraïners daar niet voor. Zij willen vrij zijn, zelf uit kunnen maken hoe ze hun land besturen.Intussen blijven Poetins dromen dromen. Zo mislukte de actie om in één klap naar de hoofdstad Kyiv op te rukken. De Oekraïense president Zelenski zit stevig in het zadel. De tegenstand is fel. Zelfs hebben de Oekraïense strijdkrachten de overhand, dringen de Russen terug.  Wel zaaien Russische raketten dood en verderf in Oekraïne.

Na elf maanden lijkt de strijd enigszins verzand. De Russen vechten hard om de Donbas te behouden. De Oekraïense strijdkrachten houden zich staande, mede dankzij westerse hulp. Maar ook zij hebben moeite een definitieve doorbraak te realiseren.  Het Westen, de NAVO, wil vóór alles vermijden dat het rechtstreeks bij de oorlog betrokken raakt. Een uitputtingsoorlog dreigt.

Duizenden en duizenden militairen sneuvelen, raken gewond. Burgers vallen. Vaders, moeders, kinderen sterven, lijden honger. Hele steden worden in puin geschoten. Misschien doen de Duitse aarzelingen sympathiek aan. Oekraïne wil steeds weer meer. Maar  Duitsland wil niet de eerste zijn die de wapens levert waar Zelenski om smeekt. Ongetwijfeld spelen de twee wereldoorlogen van de vorige eeuw mee. Misschien zijn het ook de financiële en economische belang die de regering in Berlijn voorzichtig maken.

Het maakt niet uit. Uiteindelijk gaan ook de Leopardtanks richting Oekraïne. Wellicht volgen nog  een stuk of wat F-16’s. In elk geval zullen Poetins dromen verloren gaan in een zee van vuur en vlammen. In poelen  van ellende.