President Trump is gevaar voor VS
Er zijn duiders die de nuance blijven zien. “Ontdoe de politiek van Trump van alle toeters en bellen, en het verschil met de periode-Obama is vrijwel nihil”, schrijft Charles Groenhuysen in de Volkskrant. De columnist Derk-Jan Eppink vindt dat Trump de niet-aflatende kritiek bij voortduring logenstraft.
Maar lees The New York Times. Verdacht in de ogen van Trump weliswaar, net als The Washington Post, zijnde Democratisch gezind en liberal met columnisten als Paul Krugman, Nicholas Kristoff, Thomas Friedman en Charles Blow. Journalistieke grootheden die weten waarover ze het hebben, gepokt en gemazeld als ze zijn in het journalistieke vak. Mannen die zich niet zomaar laten meeslepen. Alleen daarom moet hun afkeer jegens de 45ste president van de Verenigde Staten al tot nadenken stemmen.
Neem Nicholas Kristoff. Voor hèm is het zonneklaar: “President Trump is een racist. Een racist en ook nog eens een leugenaar”. Proef de woorden. Toch heeft president Trump geen klacht tegen Kristoff ingediend. Misschien zou hij wel willen en hebben zijn adviseurs het hem afgeraden. Hetgeen begrijpelijk zou zijn want wat Nicholas Kristoff inbrengt, snijdt het hardste eikenhout.
Zo herinnert hij eraan dat Trump als vastgoedeigenaar weigerde appartementen te verhuren aan niet-blanken om dat later te ontkennen. Verwijst hij naar de rellen in Charlottesville toen hij neonazi-demonstranten fijne mensen noemde en weet nog goed hoe presidentskandidaat Trump tijdens de verkiezingscampagne inspeelde op de Obama-haat door twijfel te zaaien over de geboorteakte van zijn voorganger.
Ronduit verontrustend vindt The New York Times Trumps gescherm met kernwapens als antwoord op Noord-Koreaans gepoch. Of de wereld sinds de aantreding van president Trump gevaarlijker is geworden, is de vraag. Maar veiliger is hij zeker niet geworden.
Een jaar is president Trump aan de macht. Zijn presidentschap tast wel degelijk het aanzien aan van de Verenigde Staten van Amerika, de leider van het vrije Westen. Wie beweert dat het allemaal wel meevalt, die al relativerend, blijft wijzen op de nuance, sluit de ogen voor de werkelijkheid.