Rusland maakt haast met offensief

“We hebben Novobachmoetivka en Semenivka bevrijd”, meldt het ministerie van defensie trots. Vier, vijf, tien doden. Opnieuw hebben Russische strijdkrachten twee dorpjes in Oost-Oekraïne veroverd.

Ach, de dorpjes zijn klein en stellen misschien weinig voor. Niettemin lijken de militaire experts het eens. Twee jaar stond het front min of meer vast. Nu rukt Rusland op, heeft in enkele weken meer dan twintig kilometer grondgebied heroverd dat bij het Oekraïense tegenoffensief van eind 2022 verloren was gegaan.Inmiddels belaagt een 25.000 man sterke troepenmacht het stadje Tsjaviv Jar. Ongetwijfeld zijn de grotere plaatsen Kostjantynivka, Kramatorsk en Pokrovsk een volgend doel. De Donbas moet weer Russisch worden. En wie weet stort het Oekraïense leger wel in.

Nóg is het zover niet. Wellicht komen de Amerikaanse wapenleveranties net op tijd aan nu de Amerikaanse Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden het groene licht hebben gegeven. In elk geval leken de Oekraïense strijdkrachten weer enige kleur op de wangen te krijgen.

Maar zo snel gaat dat niet. Met de beloofde zestig miljard dollar kun je een boel wapens aanschaffen. Dat wil niet zeggen dat de tekorten aan manschappen, munitie, raketten, luchtverdedigingsmiddelen, aan alles eigenlijk, als bij toverslag zij verdwenen.

Het duurt nog weken, maanden zelfs voordat de voorraden aan het front enigszins zijn aangevuld. En voordat het zover is, wil het Rusland van Poetin zoveel als mogelijk grondgebied veroveren. Wil het Oekraïne nog meer met de grond gelijk te maken. De Oekraïense bevolking afmatten, de moed ontnemen.

Met alle gevolgen vandien. Want de wereld wordt er niet mooier op als Oekraïne het definitieve onderspit delft, al is het maar omdat de Europese Unie te maken krijgt met een nog gevaarlijkere, meer machtsbeluste buurstaat.