Sterke man heeft het niet gemakkelijk

Om de zoveel tijd houdt de Russische president, Vladimir Poetin, een volksstemming. De kiezers hoeven alleen maar ja te zeggen. De wereld kijkt toe. Het partijapparaat is goed voorbereid. Het is allemaal erg ingewikkeld. Er valt het nodige te regelen voor een vertrouwenwekkende meerderheid. Maar dan is het resultaat ook zonneklaar. De president mag levenslang blijven.

Inmiddels is een man als Vladimir Poetin al twintig jaar aan de macht. Ervaring heeft hij dan ook genoeg. Voor een moord schrikt hij niet terug. Een vliegtuig schiet hij zomaar uit de lucht. De economie heeft hij onder controle. Zelfs tegen een militaire overval met geheimzinnige mannetjes ziet hij niet op. Met als gevolg de verovering van De Krim op Oekraïne in 2014.

Neem ook de Turkse president Tayyip Recep Erdogan, de leider van de AK-partij. In 2003 werd Erdogan premier. In een prille democratie liggen de kansen, weten de dictators in spe.  De economie bloeide. In 2007 won de AK-partij de verkiezingen met 46,6 procent van de stemmen.

Groot was de steun. Tegelijkertijd groeide het verzet tegen Erdogan die de harde hand niet schuwde. In 2014 volgde een breuk met  zijn politieke bondgenoot , de moslimgeestelijke Fetullah Gϋlen.  Grote demonstraties vonden plaats. “Verraad. Een samenzwering”, bezwoer de premier. Hij greep in. Het leger en de veiligheidspolitie sloegen toe.  Talloze arrestaties vonden plaats. Gϋlen vluchtte.

Erdogan is niet te beroerd het lot een handje te helpen om de aanhang te plezieren.  Zo wordt het werelderfgoed, de Hagia Sophia, na 86 jaar weer een moskee tot woede van de christenen. Voor fraude en intimidatie schrikt ook de Turkse president niet terug.  Velen vroegen zich af hoe hij aan 51 procent van de stemmen kwam. Toch verbaasde het niemand dat Recep Tayyip Erdogan in 2015 president van Turkije werd.

Nee, makkelijk maken sterke mannen als Poetin en Erdogan het zichzelf niet. Weliswaar zijn zij langer in functie dan menige collega. Elke dag kan ook de laatste zijn.