‘Straf Israёl, bevrijd Palestina’,

Hoe mooi kunnen dromen zijn. Het leek er toch werkelijk even op dat de Arabische Lente had wortelgeschoten. Dictators namen de benen. Verkiezingen vonden plaats. De democratische rechtsstaat kreeg een kans. De nieuwe leiders stelden zich in dienst van het volk.

Vier jaar na het Tahrirplein is de werkelijkheid een andere. De Arabische Lente heeft vooral de tegenstellingen blootgelegd. Overal bloeien oude vetes op. Soennieten en sji’ieten vliegen elkaar naar de strot. Radicale stromingen splitsen zich af. Staten strijden om de macht. “Het gaat om staatsvorming”, weet prof. dr. Rob de Wijk.

Gisteren sloegen jihadisten opnieuw toe, in Frankrijk, Tunesiё, Koeweit. Wat in Syriё gebeurt, is met geen pen te beschrijven. In Jemen, Irak, Soedan, Afghanistan. Overal is het raak. Niets en niemand zijn veilig. State “Het is niet de islam. Het zijn groepen die misbruik maken van de islam. De meeste slachtoffers zijn moslims”, verzekerde de Arabiste Laila al-Zwani vandaag nog in de Volkskrant bij hen.

Bij dat alles spelen de slechte economische omstandigheden hun rol. Zoals vrijwel elke revolutie begon ook de Arabische Revolutie met het protest tegen de hoge voedselprijzen en de eis om werk. “We moeten de problematiek bij de bron aanpakken”, betoogde voormalig commandant van strijdkrachten, Dick Berlijn. “We worden gediscrimineerd. Krijgen geen kansen”, is de klacht van moslims in het Westen.

Het is allemaal waar. De situatie lijkt uitzichtloos. Gelukkig is er een oplossing waarin moslims en westerlingen elkaar hebben gevonden: “Straf Israёl. Bevrijd Palestina”. De vloot is al onderweg