Te diep zit herinnering aan WO II

Er moet een reden zijn. Toegegeven, het besluit van het Israëlische parlement om de UNWRA, de organisatie voor Palestijnse vluchtelingen te verbieden, roept vele vragen op. Maar toch, waarom reageren zoveel vrije democratische landen zo woedend? Alsof ze al niet woedend genoeg zijn vanwege  de Israëlische handelwijze, de verwoestingen, de honderdduizenden gewonden, de 43.000 Palestijnse doden.

Nu weer eist Noorwegen het oordeel van het Internationale Strafhof Israël. Ongetwijfeld is Spanje solidair. Geen twijfel ook. Het oordeel staat vast. De secretaris-generaal van de VN, Guterres sprak van een catastrofe, een regelrechte ramp voor mensen die in de moeilijkste omstandigheden leven. Het Strafhof zal het Israëlische besluit veroordelen, in strijd achten met de medemenselijkheid.

Wie de puinhopen in Gaza ziet, de kapot geschoten ziekenhuizen, de brandende vluchtelingenkampen, de ontelbare lijkenzakken, de treurende vaders, moeders, broers en zusjes kan ook niet onberoerd blijven. Die weet dat hiervoor een gewetenloos, onmenselijk monster verantwoordelijk is. Die heeft geen Strafhof nodig om te oordelen dat het hier gaat om etnische zuivering. Om genocide.

Noorwegen staat ook niet alleen. Alleen in Europa al delen miljoenen de mening dat de Hamasaanval van 7 oktober 2023 geen reden kan zijn om de menselijke waardigheid aan de kant te zetten. Immers, de 1200 Israëlische doden vallen in het niet tegen de tienduizenden slachtoffers aan Palestijnse kant. Bedenk daarbij dat het bestaansrecht van een Joodse staat op Arabische grond op z’n zachtst gezegd twijfelachtig is.

Reden genoeg om verontwaardigd, woedend en geschokt te zijn over het optreden van Israël dus. Het land zou juist dankbaar moeten zijn. Een voorbeeld moeten nemen aan de vrije westerse samenleving op het oude continent.

Misschien is dat wel het punt. De getraumatiseerde haviken daargelaten, ook de Israëlische meerderheid weet dat een Europese staat geen graadmeter is. Zij is zich maar al te zeer bewust van de sympathie voor de Palestijnse zaak. Weet dat hier sprake is van een keuze voor de underdog. Niet voor Israël dat zo nauw verbonden is met de machtige Verenigde Staten.

Te diep zit nog altijd de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog. Aan de Holocaust.