Terrorisme neemt er niet door af

Een muur over klimmen in het verre Pershawar om 130 kinderen dood te schieten? Ik weet het niet. De Taliban zal er over nagedacht hebben. Misschien heeft het iets te maken met preventie. Kinderen van militairen niet waar?

Een dag eerder gijzelde de zelfverklaarde sheik Haron Monis 17 cafébezoekers in Sydney. Drie doden vielen, onder wie de gijzelnemer. Hij zou een lone wolf zijn, maar handelde in opdracht van de IS. “Noem hem geen terrorist”, las ik op Joop. nl. Want, begrijp ik, dat zou stigmatiserend zijn en het rechtspopulisme in de kaart spelen.

Pakistan en Australiё mogen aan de andere kant van de wereld liggen, de acties voelen akelig dichtbij. Een eenling kan toeslaan, een organisatie. Het is een angstmakende wereld, ook al omdat eenling en organisatie van alles met elkaar te maken hebben.

Terrorisme, moord, doodslag, godsdienstwaanzin. Je vraagt je af wie er precies achter zitten, hoe de moslimorganisaties aan hun wapens komen. Wie steunt de IS? Vorige week nog verklaarde de Algerijnse topdiplomaat Brahmini dat alle acties in het niet vallen bij de misdaden van de staat Israёl, het leed de Palestijnen aangedaan.

Vandaag stemt het Europees Parlement over een oproep aan de lidstaten om Palestina te erkennen. Israёl onder druk te zetten. Het zal allemaal heel zinvol zijn. Maar ik voorspel dit: het moslimterrorisme wordt er niet minder door.