Toen alles heel duidelijk  was

Er waren tijden dat ik blind afging op Maurice de Hond.  Ach, hij zat er wel eens naast. Ik had tenminste een houvast. Bovendien was De Hond heel goed in het  uitleggen van de uitslag. Wees  hij lang van te voren de bananenschillen aan die op het pad van de kiezer naar het stemlokaal lagen.

De Hond peilt nog steeds en zijn www.peil.nl. geeft over het algemeen een betrouwbaar beeld. Bij de VARA houden ze hem in ere, maar de concurrentie heeft  zo haar eigen voorkeuren. Dus doen KRO en NCRV hun ding met EenVandaag en geeft de NPO het gemiddelde van de peilingen.  De kiezer ziet het resultaat in de Peilingwijzer en krijgt wat lijntjes waar hij geen chocola van maken kan.

Na een grondige studie van het product  blijkt de VVD op kop te liggen met de PVV daar vlak achteraan.  Mark Rutte blijft de favoriet, lijkt Geert Wilders te vroeg te hebben gepiekt terwijl Sybrand Buma van het CDA de outsider is die inspeelt op de hang naar het authentieke Nederland, ver weg van de islam. Hij wil dat  de  Nederlandse kinderen het Wilhelmus  leren zingen. En wie weet, kunnen, Emile Roemer,  Jesse Klaver en Alexander Pechtold nog voor een verrassing zorgen.

Volgende week mogen tien miljoen Nederlanders hun stem uitbrengen. Hoe verlang ik toch naar allang vervlogen tijden.  Toen alles zo heel duidelijk was. Ik wist wie de vijand was en wie de vriend. Er geen dictator was die hier campagne voert.  We nog het vrije Westen  en het onvrije Oostblok hadden.  Toen Joop en Dries elkaar het leven onmogelijk maakten, de VARA nog de VARA en de PvdA de grootste was. En Maurice heer en meester was in peilingenland.