Toen stak Aliyev een spaak in het wiel
Dictators zijn simpele mensen. Hun doel is macht. Alles is daaraan ondergeschikt. Neem de 51-jarige Ilham Aliyev, en al 19 jaar president van Azerbeidzjan. Er valt nog wat grondgebied te winnen. Dus begint hij doodleuk een oorlog met erfvijand Armenië. Niet toevallig gebeurt dat op het moment dat de Armeense partner Rusland zijn handen vol heeft aan de bevrijding van broederstaat Oekraïne.
De wereld toont zich verrast. Vermoedelijk zal ook de Russische president Poetin zich overvallen voelen. Nòg een oorlog erbij kan hij niet hebben. Hulp bieden aan het militair zwakkere Armenië zit er niet in. Poetin heeft zijn soldaten elders nodig. Ruzie met de Azerbeidzjaanse bondgenoot Turkije zal hij ten koste van alles willen voorkomen. Tegelijk begrijpt hij dat een Armeense nederlaag gezichtsverlies voor Rusland betekent.
Ame Poetin. De Russische sterke man die de Duitse oud-bondskanselier Angela Merkel zo graag te grazen nam had het zich in februari toch anders voorgesteld. Met een bliksemaanval zou hij zijn afvallige Oekraïense broeders een lesje leren dat hen een leven lang heugen zou. Van de watjes in Europa en de Verenigde Staten had hij niets te vrezen. De westerse regimes zijn sowieso ten dode opgeschreven. Zijn goede vrienden, mannen als Trump, Salvini, Orbán, Baudet hoefden slechts een laatste zetje te geven.
Toen stak Aliyev een spaak in het Russische wiel.