Veel tijd heeft Poetin niet

Na zes maanden is één ding duidelijk. Het Russische plan om met een bliksemaanval de buurstaat Oekraïne naar de vergetelheid te jagen is mislukt. President Poetin en zijn medestanders hebben eerder het tegendeel bereikt. Zijzelf staan te kijk als gevangenen van voorbije tijden. Poetin mag dromen over een groot Russisch rijk. Intussen is de werkelijkheid van 2022 een andere. Qua oppervlakte is Rusland nog groot genoeg, maar flink gekrompen na de instorting van de communistische Sovjet Unie in 1991. In economisch opzicht stelt het weinig voor, met een bruto nationaal product kleiner dan dat van  Mexico.

Sinds 2000 is Poetin de baas. Hij bijt zich vast in het verleden en vertrouwt daarbij geheel in de Russische traditie op dictatuur, geweld, het zaaien van angst. Het kernwapen lijkt hem een geschikt middel om het decadente Westen tot bezinning te dwingen.

In 2014 bezette het Rusland van Poetin De Krim. Het Westen keek toe. Mogelijk heeft de Russische leider zich laten verblinden door het snelle succes. Bondgenoten dienden zich aan. Europese politici als Orbán, Salvini, Le Pen, Wilders en Baudet hoopten te profiteren. De Amerikaanse oud-president Trump bleek een makkelijke prooi.

Waarop de aanval op Oekraïne volgde. Ongetwijfeld dienen zich nog spannende momenten aan. Een man als Poetin is tot alles in staat. Hij zal proberen de Europese Unie uit elkaar te spelen. Voor geweld schrikt hij niet terug. Intussen beginnen de sancties hun werk te doen. Ook het geduld van de Russische bevolking is eindig. Poetin heeft resultaten nodig. Veel tijd heeft hij daarvoor niet.