Voor Israël is zege niet genoeg
Israël heeft haast. Het geheugen van de wereld kan nu eenmaal niet alles bevatten. Een week is al gauw voorbij. In elk geval zal die tijd wel eens voldoende kunnen zijn om te vergeten dat honderden burgers zijn vermoord, er 150 tot 200 zijn ontvoerd naar de Gazastrook. Nu laten Israëlische gevechtsvliegtuigen hun dodelijke last onophoudelijk vallen. De wereld ziet de beelden van moeders, vaders, dode kinderen. Er is geen voedsel, geen medicijn. Vergeten zijn de moorden. De wereld ziet wraak, talloze onschuldige doden.
De Israëlische regering moet winnen, de vijand verslaan. Herstellen van een dodelijke slag, haar toegebracht door Hamas, de duivel, de Palestijnse organisatie, de doodsvijand van de Joodse staat.Het valt te hopen dat het land daarbij tot inkeer komt. Misschien is de vorming van een noodkabinet met de oppositiepartij Nationale Eenheid van de oud-generaal Gantz een eerste stap. Premier Netanyahu zal beseffen dat hij niet anders kan. Ook is hij politicus genoeg om te weten dat velen hem de schuld zullen geven van de huidige situatie.
Immers, Hamas profiteerde van een moment van Israëlische zwakte. Premier Netanyahu was te zeer bezig met politiek te overleven. Hem wacht een zekere gevangenisstraf voor corruptie. Dus vormde hij een regering die hem steunde bij de hervorming van het rechtssysteem. Niet de onafhankelijke rechter maar het parlement zou het laatste woord moeten hebben.
Tegelijk moest hij zijn extreemrechtse regeringspartners te vriend houden. Een racist als de minister Ben Gvir is daarvan een voorbeeld. Ook konden kolonisten op de westelijke Jordaanoever nog meer hun gang gaan. Al met al leidde het tot onrust en geweld. Miljoenen Israëli’s vreesden voor de democratie. Zij demonstreerden, dagen, weken, maanden. Het hield niet op.
Intussen werkte Hamas aan het grote plan, om vernietigend toe te slaan. Het lukte. De wereld was er getuige van. Voor eens en altijd belooft Israël een eind te maken aan Hamas en alles wat daarbij hoort.
Er zullen doden vallen. Nog meer doden. Maar oplossen zal er niets. Zelfs een overwinning is niet genoeg. Na 75 jaar moet er vrede komen. Probleem is dat daar twee partijen voor nodig zijn.