Wat zingt Hadewych toch prachtig

4 Mei, 20.00 uur. Ik ben twee minuten stil. Ik denk aan mijn moeder die naar Zwitserland vluchtte. Mijn vader die in Engeland terechtkwam. Aan de mensen die het tegen de bezetters op durfden te nemen. Die hun leven gaven. Aan mijn grootouders die ik nooit gekend heb. Van de week las ik nog over burgemeester Serraris in Heeze. Een moedig man. Dus vermoordden ze hem.

Sinistere koppen in de kranten: ‘Van der G. riskeert klopjacht’, opende De Telegraaf gisteren in de bekende chocoladeletters. ‘Hij is onder ons”, deed concurrent AD er een schepje bovenop. De vrijlating van de moordenaar van Pim Fortuyn domineerde gisteren het nieuws. Als het aan de Nederlandse media ligt, zal dat nog weken, zo niet maanden duren. Jaren als het per se moet. Er was een demonstratie in Rotterdam. Geen rustig moment zal Van der G. nog hebben..

Ik was er met mijn gedachten niet bij. Zat met mijn hoofd in Oekraїne. Tientallen doden vallen. Een oorlog dreigt. Wat is het toch dat de woede, de haat van al die boze mensen mij storen? VVD-fractieleider Halbe Zijlstra zat aan tafel bij Pauw en Witteman. Hij respecteert de rechtsstaat, maar vergat niet de kiezers eraan te herinneren dat zijn partij vindt dat Volkert van der G. te vroeg is vrijgekomen.

Dat kan zijn. Begrijp ook niet waarom de rechter het geen politieke moord vond. Maar wat zingt Hadewych Minis toch prachtig. Zij brengt de bevrijding wel heel dichtbij.