Wereld eist een staakt het vuren
Na bijna veertig dagen strijd in de Gazastrook is weinig duidelijk, behalve dat een mensenleven weinig telt. Dat geldt voor Hamas dat op 7 oktober het startsein gaf met een niets en niemand ontziende aanval op Israël, maar ook voor de Israëlische regering die wil afrekenen met de Hamasterroristen. De 1200 doden en 240 gegijzelden als wisselgeld spreken al voor zich. Inmiddels doen tanks doen hun vernietigende werk in Gaza. Onophoudelijk vallen er bommen en raketten. Elfduizend Palestijnse mannen, vrouwen, kinderen zijn gedood. De wereld eist een staakt het vuren. Ondanks de aantallen doden, de talloze gewonden, de vernietigingen zal ook de huidige Gaza-oorlog naar alle waarschijnlijkheid weinig duidelijkheid brengen. Hamas mag dan de aanval van 7 oktober tot in de kleinste puntjes hebben voorbereid, vertrouwend op de steun van Iran en Hezbollah. Voorlopig kan zij alleen hopen op iets als een morele overwinning: Als de wereld Israël dwingt tot een voortijdig staken van de strijd. Veel meer zit er vermoedelijk niet in.
Wel kunnen de Hamasleiders tevreden terugkijken op de eerste resultaten. In elk geval gebeurde waarop gehoopt werd. Israël mobiliseerde, viel Gaza binnen. Waarop Hamas de wereld confronteerde met beelden van huilende, schreeuwende vaders en moeders. Een orgie van dood en verderf, is nu al bijna veertig dagen aan de gang. Met eindeloze rijen dode kinderen. Met de vreselijkste beelden.
Geen twijfel, Hamas had het bedacht. Speelde er op in. Of het de organisatie ook de overwinning brengt, is een nog altijd niet beantwoorde vraag. Wel lijkt ze een aardig eind op weg. In elk geval lopen de straten in westerse steden vol met demonstranten die de moord op het onschuldige Palestijnse volk een genocide noemen. In de Verenigde Staten, in Europa, in Zuid-Amerika, voor- en tegenstanders zijn het eens. Er moet een einde komen aan de oorlog, zo snel als mogelijk.
Intussen wil Israël van geen wijken weten. Premier Netanyahu die zo zijn eigen belangen heeft, lijkt vastbesloten de strijd ditmaal af te maken. Daarom trotseert hij zelfs het Amerika van Israëls grote vriend, president Joe Biden.
Israël vecht door. Toont op zijn beurt beelden over een Hamas’ commandocentrum onder het Al- Shifaziekenhuis in Gaza Stad. Over het tunnelwerk van waaruit Hamasstrijders de aanvallers verrassen. Waar zich ook een flink deel van de 240 gegijzelden zou bevinden. Inmiddels zijn vele duizenden Palestijnen op de vlucht.
Probleem voor Israël is wel dat een militaire overwinning evenmin een oplossing brengt. Palestijnen strijden al meer dan 100 jaar om het land dat zij als het hunne beschouwen. De politiek van oog om oog, tand om tand brengt louter ellende, moet zelfs de meest geharde Israëliër zo langzamerhand inzien. Er is maar één remedie, de weg van de redelijkheid. Het oor laten hangen naar een wijze, ervaren, betrouwbare, psychologisch geschoolde, diplomaatachtige kenner van de Israël-Palestijnse kwestie.