Zodat we weer trots mogen zijn

Guus blijft. Voorlopig tenminste. Een week lang was de spanning in het land niet te harden. De nederlaag van het Nederlandse elftal tegen het nietige IJsland was hard aangekomen. Aanvankelijk waren de kenners eensgezind: “De bondscoach is te oud. Zie hem zitten! Weg ermee”!

Maar na drie dagen retireren kwamen enkelen er al op terug. Henk, Jan en de doorgaans snoeiharde Johan Derksen, meenden dat het allemaal wat snel ging: “Guus oud? Flauwekul. Laat hem toch blijven. Trouwens, Bert is de hoofdverantwoordelijke”.

Zelfs de Krant van Wakker Nederland: VERLOS GUUS UIT ZIJN LIJDEN, vindt dat de bondscoach een tweede kans verdient. Hoe het zij, de kogel is door de kerk. De KNVB en de bondscoach hebben gisteren alle plooien gladgestreken. Guus heeft een plan van aanpak heeft ingediend waartegen Bert volmondig ja tegen heeft gezegd. “Maar”, verzekerden zij, “tussen ons was het altijd al oké. De samenwerking verloopt prima. Geen vuiltje aan de lucht”.

Waarmee de rust in het land is teruggekeerd. Aan de uitslag is niets meer te doen.  Vergeten zullen we de Schande van Reykjavik nooit. Trouwens, Ajax zien spelen tegen Messi en co? Maar het land kan gerust zijn. Guus wil revanche. En wie Guus kent, weet dat hij daar serieus werk van zal maken. Er alles aan zal doen het tij te keren, om het land er weer bovenop te krijgen, de plaats te geven die het verdient. Zodat we weer meetellen in de wereld. Respect afdwingen. Trots mogen zijn. We het leven weer aankunnen.