de Volkskrant, Wilders en Israёl

Door Tjeerd Ritmeester

‘De Nederlandse inlichtingendienst AIVD heeft PVV-leider Geert Wilders in 2009-2010 onderzocht op dubieuze relaties met Israёl. Er zouden twijfels zijn  over de loyaliteit van Wilders en diens beïnvloeding door Israёl.’                                           Aldus de opening van  de Volkskrant van vrijdag 2 december.

Wat is er aan de hand? Gaat het louter  om de loyaliteit van Wilders? Wilde de AIVD meer weten over zijn contactpersonen? Wat waren de uiteindelijke bevindingen?  Nederland en Israёl zijn toch bondgenoten?

Het pijnlijke is dat de Volkskrant enkele maanden voor verkiezingstijd, en met de PVV hoog in de peilingen, hier eigenlijk helemaal niet op ingaat. Israёl wordt weggezet als een sinistere staat, een vijand.

Vervolgens gaat het vooral over de vraag waarom Wilders zo verdacht lijkt. Hij heeft in Israёl gewoond, staat op goede voet met Israёlische hoogwaardigheidbekleders en medewerkers van de ambassade en steekt zijn mening over het land niet onder stoelen of banken.

Een analist van de AIVD beklemtoont dat de woorden en ideeёn van Wilders verdacht veel lijken op die van Israёl: “Exact dezelfde analyses, hetzelfde wereldbeeld, dezelfde tekst. Ik heb intern vele malen gezegd: Jongens, dit kan geen toeval meer zijn. Daar moet iets zitten. Maar ik kan het niet bewijzen. Sterker, ik heb nog niet het begin van bewijs dat Wilders een pion van Israël is.”

Twee uitgebreide artikelen zijn nodig om  tot de conclusie te komen dat er geen bewijs is maar dat de AIVD alle reden had om Wilders zijn loyaliteit in twijfel te trekken.

Het gaat niet om de inhoud van het onderzoek, noch  om de legitimiteit van de actie. Er wordt slechts kort melding gemaakt van het feit dat toenmalig minister van binnenlandse zaken, Guusje ter Horst  dergelijke onderzoeken naar Nederlandse politici had verboden en dat de Nederlandse veiligheidsdiensten op zeer goede voet staan met hun Israёlische bondgenoten. Desondanks moeten wij vooral weten dat Israёl invloed wil uitoefenen op de Nederlandse politiek en Wilders misschien wel een pion was/ is.

Het gevolg zijn twee sterk politiek gemotiveerde artikelen waarbij de Volkskrant Wilders neerzet als het gewillige werktuig  van het gevaarlijke Israёl.

Dit soort  ongemotiveerde verdachtmakingen doen de journalistiek niet goed. Het mag een feit zijn dat het onderzoek heeft plaatsgevonden, maar waarom er op deze manier over berichten?

Tjeerd Ritmeester