CRISIS, KANSEN DUS!

Ik proef het nieuws. Het gaat slecht met de economie. De werkloosheid stijgt. Zeshonderdduizend Nederlanders draaien met de duimen. De huizenprijzen dalen. De banken draaien de geldkranen dicht. Drie kwartalen recessie hebben we achter de rug. Het erge ligt voor ons.

Crisis. Kansen dus! Me dunkt, nu is het tijd het huis van je dromen te kopen. Het bedrijf te starten waarin je heilig gelooft. Je vrienden om je heen verzamelen. De aanval zoeken. Toe te slaan op het moment dat niemand het verwacht.

Kunnen we dat? In de Gouden Eeuw zeilden onze voorvaderen de oceanen over. Trotseerden piraten huizenhoge zeeën, orkanen, scheurbeuk. De dood.

Watjes zijn we geworden. Doen al moeilijk om, zoals dat zo mooi heet, in het hoogste gevechtsspectrum te kunnen opereren. Kansen pakken in de crisis? Vergeet het maar. Waar we goed in zijn, is klagen. Zelfs klagen de klagers over de klagers die eens moeten beseffen dat de mensen in Afrika het veel slechter hebben. Blij zijn dat ze niet in Syriё wonen. Wel voelen de bestuurders de pijn.

Het is vreselijk. Dit wordt driemaal niets. Als we zo door gaan, gaan we ten onder, met z’n allen.