DE POLDER HEEFT ZICH WEER BEWEZEN

“Een historisch akkoord”, kondigden de verslaggevers de godganse dag aan, voor wat inmiddels het Mondriaanakkoord is gaan heten. En een historisch akkoord werd het. Premier Rutte zei het zelf. Dus moet het wel zo zijn.

Het ontslagrecht, flexibel werken, de ww. De sociale partners en het kabinet zijn eruit, na maandenlang bikkelhard onderhandelen. De polder heeft zich weer eens bewezen. Kabinet, werkgevers en werknemers tonen zich tevreden, trots en heel gelukkig. “Er is weer hoop”, stralen zij uit.

Premier Rutte is zo blij dat hij en de VVD bereid zijn het bezuinigingsgesprek voor 2014 niet nù maar pas in september te beginnen. Dat wil zeggen, als dat gesprek dan nog nodig is want hij bespeurt al verbetering.

Ik weet het niet, de logica en het optimisme van de premier tarten mijn laatste hersencellen. Als ik hem goed begrijp, gaat hij ervan uit dat het sociaal akkoord een positief effect op het vertrouwen in de economie heeft. Vertrouwen, luidt de boodschap, is nodig om het geld weer te laten rollen. Waarop de premier de burger oproept, alvast die auto te kopen. Niet langer te dralen met het afsluiten van de hypotheek. Enig risico te nemen.

“Risico? Ach, risico hoort bij het leven. Zonder risico kom je nergens”. Ik hoor het mijn bankadviseur nòg zeggen toen ik vroeg of het verstandig was dat huis te kopen.