DE WAARHEID VAN WOUTER BOS

Wouter Bos was er vrij plotseling. Rond de eeuwwisseling stormde hij als staatssecretaris van financiën de Nederlandse politiek binnen, recht uit het bedrijfsleven. Als de coming man van Paars, het enorme politieke talent, tamelijk briljant, vlot gekleed, leren jasje, zonder das. In het bezit van twee titels. Nog geen veertig jaar.

Het ging allemaal razendsnel. Pim Fortuyn. Wouter werd partijleider, minister van financiën en vicepremier. Jan Peter Balkenende en Maxime Verhagen waren zijn grote tegenstanders. Als een vis in het water gedroeg hij zich bij het uitbreken van de kredietcrisis in 2008. Hij nationaliseerde De Bank, en vertrok om zich aan het huismanschap te wijden. Droeg als informateur bij aan de totstandkoming van het kabinet Rutte II.

O ja, Wouter Bos is lid van de PvdA en alweer twee jaar partner bij KPMG, een van de grootste accountantadviesorganisaties, met 137.000 werknemers in 144 landen. Wereldtop, wat betreft belastingadviezen. Naar verluidt, is KPMG erg bedreven in het zoeken naar de mazen in de wet. Met als grote voordeel, geen nieten. Het onderzoeksprogramma Tegenlicht berichtte er onlangs over.

Wouter Bos heeft een tweewekelijkse column bij de Volkskrant. Gisteren bleek hoe hij zich geёrgerd heeft aan het gemak van doorsnee burgers om de schuld van de crisis te geven aan de bankiers en handelaren in geld. “Want”, schrijft hij, “wij zijn de schuld van de crisis. U en ik. Wij willen immers steeds hogere rendementen. Wij zijn de financiёle markten”.

Een oncomfortabele waarheid noemt oud-vicepremier Wouter Bos bovenstaande constatering. Het zij zo. De waarheid is nu eenmaal een complex fenomeen. Ik proef demagogie. De financiёle markt is nu eenmaal geen democratische instelling. Maar laten we de columnist nergens van betichten. Mensen als hij zijn zeer gesteld op hun integriteit.

Punt is, dat een ex-politicus die nauwe banden heeft met het bedrijfsleven én een column een ongelukkige combinatie is. Niks onafhankelijk oordeel. In negen van de tien gevallen blijft de columnist de politicus die hij eens was, met maar één gelijk, het zijne. Is hij de partner van een betrokken organisatie, met maar één belang, het zijne.