DOMME KOPPIGHEID IN DEN HAAG
Is er dan toch nog hoop? In Iran won de gematigde geestelijke Hassan Rohani de presidentsverkiezingen overtuigend. Noord-Korea zoekt de dialoog. Klokkenluider Edward Snowden zet zijn leven in om te voorkomen dat Big Brother te machtig wordt. “Zelfs”, schrijft de New York Times, “de pessimisten onder de economen geloven nu in een robuust herstel van de Amerikaanse economie”.
Hoop. In Nederland verergert de crisis alleen maar. De politiek van bezuinigingen en lastenverzwaringen is een tweesnijdend zwaard dat leidt tot een nog groter begrotingstekort. Toch houdt het kabinet vol. Intussen verwoordt minister van financiën Dijsselbloem de crisis aldus: “Er zijn geen makkelijke oplossingen. We moeten de tering naar de nering naar zetten”.
Geen makkelijke oplossingen? De tering naar de nering zetten? “Knettergek zijn de Europeanen. De werkloosheid is het grootste probleem. Niet de staatsschuld. Niet de inflatie”, herhaalt de Amerikaanse econoom Paul Krugman in The New York Times, week in, week uit: “Stimuleren dus”. Het is duidelijk dat minister Dijsselbloem, een sociaaldemocraat nota bene, de Keynesiaan Krugman niet serieus wenst te nemen. Sommigen zullen die houding standvastig noemen. Anderen zien er domme koppigheid in.
Hoop. De PvdA is een partij van discussie. Hoe dieper de crisis, hoe zwaarder het verval, hoe dichterbij de dag komt dat critici de partij openbreken. Dan moeten de sociaaldemocraten kiezen tussen het sociaalliberalisme en het socialisme. Tussen bezuinigen en stimuleren. Tussen D66 en SP. Dan is het einde verhaal voor de PvdA van Diederik Samsom.
De zomer komt. Tijd van ontspanning. Even uitpuffen. Zeker is dat de nieuwe Iraanse president Rohani uiterst voorzichtig moet opereren. In elk geval weet hij dat ayatollah Khamenei en zijn Raad van Hoeders hem scherp in de gaten houden en er niet voor terugschrikken de Revolutionaire Garde in te schakelen als zij dat nodig achten. Maar wie weet. In elk geval hebben de Iraanse kiezers laten zien dat de Groene Revolutie niet vermorzeld is.
Van de Noord-Koreaanse dialoogverlangens moet de wereld niet te veel verwachten. Aan het klokkenluiderschap van dataverzamelaar Edward Snowden zitten twee kanten. Natuurlijk moet de overheid alles in het werk stellen voor de veiligheid van haar burgers. Tegelijk kan een democratie niet functioneren met een overheid waarover de burger geen controle heeft.
Hoop. De wereld ziet het Rusland van president Poetin afglijden naar een dictatuur van de meest sinistere statuur. Ook het optreden van de Turkse premier Erdogan belooft weinig goeds voor een waarachtige democratie. De oorlog in Syriё is ontaard in een verschrikkelijke impasse. Alsof er geen crisis is, houden de CEO’s hun miljoenenbeloningen.
Is er dan geen splintertje, geen sprankje hoop? Natuurlijk wel. In de Verenigde Staten is een voorzichtig economisch herstel ingezet. De beurzen stijgen. De zomer belooft prachtig te worden.