EEN VRIENDELIJKE OPA
Op de dag af tien jaar geleden vielen Amerikaanse en Britse troepen Irak binnen en maakten binnen de kortste keren een eind aan het schrikbewind van de dictator Saddam Hoessein. Tien jaar en meer dan 100.000 doden later, vallen er nog elke dag slachtoffers.
‘The World according to Dick Cheney’, heet de documentaire van regisseur R.J. Cutler. Critici zien de voormalige vicepresident Cheyney als de grote gangmaker van de omstreden oorlog. “Een schurk die het land misleid heeft “. “Een oorlogsmisdadiger”, vinden anderen.
Vriend en vijand zijn het erover eens dat er weinig Amerikaanse vicepresidenten zoveel macht hadden, en dat Dick Cheney een Republikeinse havik was van het hardste soort die meedogenloos zijn doelen heeft nagestreefd.
Ik heb de documentaire nog niet gezien, wel enkele recensies en interviews met Cutler gelezen. Verrassing, zeg maar verbijstering klinken in de eerste commentaren door, over met name de vriendelijk-charmante Cheney die Cutler presenteert. “Een aardige opafiguur die graag vissen gaat”, zegt Cutler tegen Daniel Fienberg van het blog Hitfix.
Inmiddels is Cheney alweer vier jaar uit Washington weg. Zelfs hij beseft dat zijn reputatie omstreden is. Maar de voormalige vicepresident laat al in zijn onlangs gepubliceerde autobiografie weten: “Ik heb nergens spijt van . Ik heb geen fouten gemaakt. Ik zou het de volgende keer precies zo doen”.
Juist dàt roept verbijstering op: de combinatie van een vriendelijke opa en meedogenloze, ideologische geharnaste machtspoliticus.
En daarover verbaas ík me nu weer. Want is, om maar een voorbeeld te noemen, het niet ene Hitler die ontspannen op talloze kiekjes staat en vaak vriendelijk kindertjes over hun bolletjes aaide?