EU-federalisten kruisen vingers

In Londen neemt de onrust toe. The Guardian waarschuwt al voor paniek. Zoveel is duidelijk, als de Schotten op 18 september besluiten uit het Verenigd Koninkrijk te stappen, komt dat keihard aan. Harder, veel harder dan de teloorgang van het koloniale rijk. Harder zelfs dan de zoveelste afgang van het Engelse voetbalelftal op het WK in Braziliё.

Nog is er niets beslist. Opiniepeilingen kunnen bedriegen. Tot nu toe waarschuwden ministers vooral voor overhaaste stappen, rekenen de financiёle experts voor dat afscheiding onbetaalbaar is en vinden de grote ondernemers een exit vooral dom. Ook moet een onafhankelijk Schotland eerst door de toelatingsmolen voordat het kan toetreden tot de Europese Unie.

Het afgelopen weekeinde gaf een peiling een lichte voorsprong voor de voorstanders van afscheiding. Dat was voor het eerst en tot hier voelde je de schok. Bij toverslag kwam de Britse regering met een voorstel voor verregaande autonomie. Oud-premier Brown stelde een tweedaagse conferentie voor. “Laat het Verenigd Koninkrijk een federatie worden”, adviseerde Will Huttin, de commentator van The Observer.

Nog elf dagen zijn te gaan. Het Schotse ja-kamp straalt optimisme uit. De nee-zeggers doen erg denken aan de gevestigde Nederlandse elite die in 2005 ijverde voor een Europese Grondwet.

Maar diep in de Brusselse krochten wrijven de Verhofstadts en de collega-federalisten zich in de handen, kruisen de vingers, en duimen. Eerst Schotland, dan Cataloniё, Vlaanderen, Baskenland. Beieren en Padania zouden zo maar de stoute schoenen kunnen aantrekken. Hoe meer kleine staatjes in de Europese Unie, hoe meer kans de federale droom heeft om werkelijkheid te worden. Prachtig toch!