HET LAND WACHT ANGSTIG AF

De economische crisis verdiept zich. Het kabinet-Rutte II legt de laatste hand aan de begroting. De oppositie zet zich schrap. Het land wacht angstig af.

Als koning Willem-Alexander op dinsdag 17 september zijn eerste Troonrede houdt, weet hij zich dan ook verzekerd van een meer dan normale belangstelling. Burgers zijn zich ervan bewust dat het water tot aan de lippen reikt.

“Dus”, stellen de regeringskringen, “verwachten wij dat de oppositie haar verantwoordelijkheid neemt”.
“Dus”, stelt de oppositie, “verwachten wij dat de regering instemt met onze voorstellen”.

Het is een pokerspel op het scherpst van de snede. De coalitie houdt de kaarten voor de borst. De oppositie laat zich daarentegen niet uit de tent lokken. Talloze speldenprikken wisselen de spelers uit. Sommigen zijn meesters in het opzetten van gezichten zonder een spier te vertrekken. De bluf loopt als een rode draad door het spel.

Spelers en publiek lijken in trance. Alsof zij vergeten zijn dat hier geen sprake is van een spel, maar dat de inzet de harde werkelijkheid betreft.