IK SPREEK DE MINISTER AAN

Dus kan het nog weer erger. Een vader die zijn zoontjes ombrengt. Uit wraak. Het moet wraak zijn op de moeder die hem tot zijn wandaad dreef. Hij heeft erover nagedacht, want een plan gemaakt. Uitgevoerd. Een opwelling was het in elk geval niet.

We voelen het verdriet om Ruben en Julian. Huilen om de lege plekken op school en de voetbalclub. We eisen onderzoek naar het functioneren van Jeugdzorg. Was de politie niet te laat met het amber alert?

We schrijven brieven. Leggen bloemen neer. Branden kaarsjes. Bidden. Tekenen condoleanceregisters. Willen stille tochten houden. Één minuut stilte in het land, is misschien een idee. De burgemeester denkt aan het oplaten van wensballonnetjes.

Maar ik spreek minister Opstelten en staatssecretaris Teeven van veiligheid en justitie aan: Waar blijven de extra camera’s nou? Kom op met die strengere straffen. Verhoog de boetes. De doodstraf is nog te licht voor dat soort moordenaars. Verbied alle drugs. Pak de illegalen op. Ik eis lik op stuk. Meer drones in de lucht.