NEDERLAND BLIJFT CHRISTELIJK

Er is geen euforie over het begrotingsakkoord. Zelfs geen poging tòt. Alle hoofdpersonen stellen zich bescheiden op. Zelfs D66-fractieleider Alexander Pechtold blijft moeilijk kijken.

“Ik ben tevreden. Opgelucht”, lees en hoor ik. Mmm. Misschien. Al die cijfers. Als ik het NRC Handelsblad goed begrijp, moet de financieel specialisten nog voor 650 miljoen aan bezuinigingen vinden. De publieke omroep hoeft minder te korten. Gezinnen met kinderen winnen. De PvdA heeft de schade beperkt. Het sociaal akkoord is gedeeltelijk intact gebleven.

Ook is Nederland nog steeds een christelijk land, met de ChristenUnie en de SGP in het centrum van de Haagse macht. Van der Staaij wordt nog eens minister. In de meeste commentaren klinkt toch een voorzichtig optimisme door. “Het kabinet Rutte II kan eindelijk beginnen. De grootste winst is”, zijn zij vrijwel unaniem, “dat een crisis voorkomen is”.

Geen verkiezingen. Geen monsterwinst voor Wilders. Het land is gered, verzuchten opgeluchte politici. Maar ik vrees dat hen een teleurstelling wacht. De economische malaise is een aanleiding voor de problemen van het kabinet Rutte II. De oorzaak is het vermolmde politieke systeem.

Lang zal het dus niet duren voordat een volgende crisisdreiging zich aandient. Nog ernstiger dan de vorige keer.