OPROEP AAN MARCEL VAN DAM

Wie zegt dat leeftijd een probleem is, moet de Volkskrant van gisteren lezen, en wel Marcel van Dams duizendste column. Vijfenzeventig jaar is de voormalige PvdA’er inmiddels. Eerlijk gezegd vond ik hem altijd een drammer, een gelijkhebber. Te weinig staatsman.

In een grijs verleden was Marcel van Dam Vara’s Ombudsman die limonadeflessen liet ontploffen. Was zeer aanwezig in de periode Joop den Uyl, als volksvertegenwoordiger, staatssecretaris, minister. Ik herinner me zijn aanval op Pim Fortuyn in Vara’s Lagerhuis. Die vond ik infaam en nogal dom. Wouter Bos kan Marcels bloed wel drinken.

Critici zullen Marcel van Dam verwijten dat hij niet is meegegroeid met de maatschappij. Zou kunnen. Maar wie niet, heeft recht op zijn fouten? Winston Churchill joeg in de Eerste Wereldoorlog honderdduizenden soldaten over de kling. Voor de mijnwerkers was hij vijand numero 1.

Toch wisten de Britten in 1939 heel zeker dat de 65-jarige Winston hun man was. De enige die zij het land in oorlogstijd toevertrouwden.

Hun Winston had trouwens gelijk gekregen. Was ook nooit een spat veranderd. Maar oordeel vooral zelf, en lees:
Het is een waanidee dat het verdwijnen van de verzorgingsstaat onvermijdelijk zou zijn.

Ik vraag het niet gauw. De leeftijd kan geen probleem zijn. Zelden heb ik zo’n helder, overtuigend stuk onder ogen gekregen. Ik roep Marcel van Dam op zich te kandideren voor het premierschap. Als hij een politieke partij opricht, meld ik me per omgaande aan.