WAAROP HIJ HET RAVIJN IN SPRONG

Het moet gezegd, staatssecretaris Fred Teeven verweerde zich gisteren in de Tweede Kamer kranig in de zaak rond de zelfmoord van de Russische vluchteling Aleksandr Dolmatov.

In een zorgvuldig voorbereide woordenbrij wiegde hij de volksvertegenwoordigers in slaap. Legde keer op keer het verschil uit tussen een vinkje en een mensenleven, toe- en aanrekenen, hoofdverantwoordelijk en politiek verantwoordelijk zijn, systeemfouten en een incident. De staatssecretaris had enorme spijt. Optreden, wilde hij niet aftreden. Zegde expliciet een onderzoek toe naar de menselijke maat in de vreemdelingenketen.

Cruciaal leek de positie van coalitiepartner PvdA. De overweging van de socialisten was deze: “We zijn regeringspartij. We kunnen de staatssecretaris naar huis sturen. Maar wat schieten we ermee op? De verhoudingen in de coalitie worden op scherp gezet, en die Teeven kan wel eens sterk terugkomen als de lieveling van rechts. Weet je wat, als de man op z’n knieёn gaat, nederigheid toont, humaan beleid belooft, is hij ons eeuwige dank verschuldigd. Hebben we in de nabije toekomst geen kind aan hem”.

Staatssecretaris Teeven wist zich verzekerd van de meerderheid. Maar wilde meer, en sprong daarop het politieke ravijn in. De staatssecretaris overleefde, en weet zich vanaf nu aangeschoten wild.