WÀT, VRIJHEID VAN MENINGSUITING?
Claudia de Breij is cabaretier. Naar verluidt, is ze niet de slechtste van het stel. Sonja Barend kennen we allemaal. Ook voormalige Tweede Kamervoorzitter Gerdi Verbeet mag zich zo langzamerhand een bekende Nederlander noemen.
Wat hebben de drie dames gemeen? Welnu, ze zijn vóór de monarchie, vóór Oranje. Niet een beetje maar werkelijk helemaal. Totale overgave. Ze kunnen zich geen ander Nederland indenken.
Van mij mogen ze. Ze staan ook zeker niet alleen. Maar, vraag ik me dan weer af, wat zijn eigenlijk de argumenten?
De Volkskrant had er liefst zeven. De mooiste vond ik deze: “Een president zou vast een saaie man zijn. Het type Wim Kok. Wat moet een land daar nou mee”? Laaiend enthousiast was ik over de volgende vondst: “ Ook een president heeft paleizen nodig”.
Naar het schijnt, zijn alleen wat querulanten tegen. Flauweriken die zich republikeinen noemen, en vinden dat monarchie en democratie niet samen kunnen. Logisch dus, dat de Amsterdamse politie op de kroningsdag, vlak voor de bordesscène, twee demonstranten het woord ontnam, oppakte en naar het bureau bracht.
Niet iedereen begreep het optreden van de politie. Sommigen prevelden iets over vrijheid van meningsuiting. De burgemeester putte zich uit in excuses. Beloofde een feitenrelaas. Hoe het zij, voor Claudia de Breij, Sonja Barend en Gerdi Verbeet mocht het de pret niet drukken. Wàt, vrijheid van meningsuiting? Genoten hebben ze, met volle teugen.