Net als toen schiet democratie tekort
De waarschuwingen klinken luider. De vergelijkingen met de jaren 1930 stapelen zich op. Onoverbrugbaar lijken de voors en tegens. De toekomst is in nevelen gehuld. De geschiedenis herhaalt zich niet. Maar net als toen blijft de democratie in gebreke. Is tegelijk in groot gevaar.
In 2014 was het al duidelijk. De verovering van De Krim was niet eens een begin. De Russische dictator Poetin droomde niet alleen van het herstel van het eens zo machtige tsarenrijk. Hij wilde het terug. Opstandelingen in Georgië, Moldavië konden al op hem rekenen. In Tsjetsjenië hielp hij zijn zetbaas Kadyrov aan de macht.
Gerust is Poetin er niet op
Aanvankelijk sloeg Oekraïne terug, verjoeg de invallers. Kreeg van de westerse bondgenoten voor miljarden aan militaire hulp. Maar het Rusland van Poetin herpakte zich. De Donbas is het hoofddoel. Twee legers groeven zich in.
Op 24 februari 2022 viel het Russische leger Oekraïne binnen. Het land behoort immers Rusland toe. Inmiddels wachten de strijdende partijen op de noodzakelijke versterkingen. Op een allesbeslissende doorbraak. Een nederlaag is onverkoopbaar. Dat geldt voor het Oekraïne van president Zelenski èn voor het Rusland van Poetin.
President Poetin brengt alleen ellende
“Geduld”, is de langetermijnstrategie van de Russische president, Vladimir Poetin. Met geduld hoopt die de oorlog in Oekraïne te overleven. Iets van de recente veroveringen te redden. Maar niet nadat hij het buurland plat heeft gebombardeerd. Vervolgens rekent de Russische president erop dat het decadente Westen hetzelfde Oekraïne dwingt tot een regeling waarmee hij, Vladimir Poetin, uit de voeten kan.
De politiek geduid, voor het nieuws uit