Zon gaat weer prachtig onder
Opnieuw slaan terroristen slaan toe. Een, twee busjes rijden in op het publiek. In Spanje, Barcelona ditmaal. De politie bevestigt de dood van een slachtoffer. Media melden dat tenminste 13 doden en 100 gewonden zijn gevallen. Schrik, chaos en ellende houden huis. Een aanslag! Het went nooit.
Misschien geeft het geen pas
Je zal maar dictator zijn, en zoals alle dictators het volk bezweren dat alleen bij jou het land in veilige handen is. Dat alleen jij kan zorgen voor de mooiste overwinningen, een bloeiende economie en treinen die op tijd rijden. Om opnieuw de mededeling te krijgen dat onverlaten een aanslag plaats hebben gepleegd, dit keer op de luchthaven van Istanboel, Atatürk.
‘Explosie! Bom! Aanslag’!
De machtigste man van deze wereld had zijn zwarte doosexperts nog zo gewaarschuwd. “Geen bom. Geen aanslag”. Hen nog eens uitdrukkelijk gewezen op zijn besluit: “Alles mag, behalve een aanslag. Een bom in een vliegtuig! Als er ook maar één krant, één journalist, ook maar iemand daarover durft te publiceren. Ik zal hem of haar vinden. Naar Siberiё sturen, is dan wel het minste”.
Een bom is uitgesloten
Een bom! “Even het onderzoek afwachten”, aldus een woordvoerder van het Witte Huis, om er in een persverklaring aan toe te voegen: ”We kunnen niets uitsluiten”. Intussen gaat de wereld er al van uit dat de 224 passagiers van de Russische Airbus A321 het slachtoffer zijn van een aanslag die de Islamitische Staat opeist.
Geert Wilders was al beroemd
Zestien miljoen inwoners. Zestien miljoen meningen, en dit is er weer één. Een week lang was vrijheid het thema. Hoogdravende woorden, wonderbaarlijke gedichten, schrijnende verhalen kwamen langs. Helden, slachtoffers, verraders, moordenaars en lafaards zaten erin. Maar vergeet niet dat het overgrote deel van ons alleen maar doorleven wil.
De politiek geduid, voor het nieuws uit