Desnoods geeft hij leger de vrije hand
In 1989 viel de Muur. De Sovjet Unie stortte in en met haar het communisme. De Verenigde Staten van Amerika had de Koude Oorlog gewonnen, en met haar de democratie en het kapitalisme. Intussen is de wereld 31 jaar verder. Nog altijd is de VS het rijkste en machtigste land ter wereld.
Maar helaas, het land heeft zichzelf gestort in een crisis waarvan de afloop niet te voorspellen is. Misschien is het onvermijdelijk, want al langer knaagt China aan de randen van de Amerikaanse macht. De nieuwe Zijderoute is een voorbeeld. De tarievenoorlog een gevolg. De inwoners van Hongkong weten wat hen wacht. Die van Taiwan dekken zich alvast in. In Syrië kunnen Rusland en Turkije hun gang gaan.
Nóg zijn de tranen niet opgedroogd
Twee minuten. Natuurlijk ben ik stil. En als elk jaar speelt die ene oorlog door mijn hoofd. Ik zie soldaten, vliegtuigen, schepen, tanks, geweren, kanonnen. Mensen die ik ken van de verhalen, van de boeken en de kranten trekken langs. Ik zie helden die hun leven gaven. Anne Frank. Er zijn veel Amerikanen bij. Mijn grootouders die vermoord werden. Mijn moeder. Mijn vader die Nederland bevrijdde.
De politiek geduid, voor het nieuws uit