Angst is de basis van elke dictatuur
Op 24 februari vielen Russische troepen Oekraïne binnen. Weinigen zullen zich wagen aan een voorspelling over de afloop van het nu al zes maanden durende conflict. Intussen wordt de positie van de Russische president er niet sterker op. Opinieonderzoeken mogen wijzen op aanhoudende steun. Er blind op varen kan Poetin zeker niet. Want wat is de waarde van een onderzoek in de wetenschap dat de baas een hem onwelgevallig resultaat niet accepteren zal?
Angst is een slechte drijfveer
Voor het Russische regime verloopt de oorlog in Oekraïne allesbehalve naar wens. Al bijna drie weken probeert het de democratische buurstaat tot een onvoorwaardelijke overgave te dwingen. Daarbij schuwt president-dictator Poetin weinig middelen. Met als gevolg, duizenden doden, talloze gewonden, verwoeste steden, oorlogsmisdaden aan de lopende band. “En het kan nog erger”, dreigt hij.
Uiteindelijk gaat het om evenwicht
Angst en verlangen. Soms wint de angst, soms is het verlangen de sterkste kracht. Soms is het aan te raden ergens bang voor te zijn. Soms lijkt het verstandig om toe te geven aan het verlangen naar het nieuwe en onbekende. Uiteindelijk gaat het om een evenwicht. Angst behoedt de mens voor te grote risico’s. Het verlangen zoekt de risico’s juist op. Opdat de mens verder kan.
Lang leve de moedigen!
“Wees niet bang. Koester de vrije, open samenleving. Stel niet de vraag, hoe houden we vluchtelingen buiten de deur. Maar, hoe goed kunnen we met vluchtelingen omgaan”?
Experts waarschuwden nog zo
Oorlog, brein en angst. Drie woorden die de afgelopen week in ongelofelijke aantallen over de burgers zijn uitgestort. Experts waarschuwden nog zo: “Pas op met het gebruik want als je niet uitkijkt, gaan ze met je op de loop” En dat is precies wat gebeurd is.
De politiek geduid, voor het nieuws uit