Oude demonen steken kop op
Op naar de 21ste eeuw was in 1989 de opdracht. Europa zou vrij, democratisch en kapitalistisch zijn. Nooit oorlog meer. Waarop de conflicten de kop opstaken, uitwassen van nooit opgeloste geschillen in Joegoslavië en Oekraïne. De wapens spraken, duizenden slachtoffers vielen. Wie dacht dat mèt de Joden het antisemitisme was uitgebannen, heeft zich vergist. Het nationalisme laat zich maar moeilijk onderdrukken.
NRC is alleen maar anti-Israёl
Op het internet circuleert een filmpje. Jongeren in PSV-shirt brallen een antisemitisch lied, ergens in een McDonald’s. Dus komen er woorden als Jood, SS en branden in voor. De Telegraaf besteedt er aandacht aan. Is het louter nieuws, een poging om de Ajax-rivaal in een kwaad daglicht te stellen. Of vindt de krant dat antisemitisme daadwerkelijk moet worden aangepakt?
Één en al redelijkheid, ook bij Frits
Een waardige uitzending was het in elk geval, met op 4 mei alleen maar Joden aan tafel bij Pauw. Zes waren het er om precies te zijn, een zevende mocht vanaf de zijlijn meepraten over het antisemitisme zoals zij dat ervaren. Geen kwaad woord over Jeroen dit keer. Hij leidde het gesprek zoals de kijker dat verwachten mag.
Antisemieten zijn best wel slim
Het komt naar boven, als je er niet verdacht op bent in een artikel, of zomaar in een gesprek. Het zijn de keuzes die de kwaliteitskrant maakt of zaken die uit hun verband zijn gerukt en vooroordelen die als feiten worden gepresenteerd. Je proeft het, je voelt het. Maar weten doe je het niet. Het is nogal onbestemd.
Ilja Pfeijffer doet Luther blozen
Of Dyab Abou Jahjah nu een antisemiet is of niet, de pro-Palestijnse activist roept in elk geval verontrustend destructieve krachten op bij nogal erudiete mensen van wie je het niet verwacht. Nadat de hoofdredacteur van de kwaliteitskrant NRC Handelsblad Peter Vandermeersch en schrijfster Charlotte Mutsaers zich al lieten gaan, meende schrijver/dichter Ilja Pfeijffer er nog een schepje bovenop te moeten doen.
De politiek geduid, voor het nieuws uit